Ο ιός της αφρικανικής ελαφρότητας

Αλλά, παρ' όλα αυτά, το Μάλι που γνώρισα εδώ στην Τουρκία θα μου μείνει αξέχαστο και γι' αυτό βοήθησε και ο Μαχαμαντού Σιντιμπέ, που ήταν ως προπονητής τερματοφυλάκων στην αποστολή των Αφρικανών και μας έλεγε πολλά και ωραία για τις ελληνικές του εμπειρίες. Είναι απίθανοι τύποι οι Αφρικανοί και έχουν αναγάγει σε επιστήμη το κόλπο να γίνονται πολύ ευχάριστοι εκτός αγωνιστικού χώρου και πολύ σκληροί μέσα στο γήπεδο!

Στο τέλος του ματς με το Μάλι ο Σταφυλίδης μιλώντας στον NovaΣΠΟΡ FΜ 94,6 είπε ότι η Εθνική μας δεν κέρδισε τους Αφρικανούς γιατί «δεν ήταν όσο σοβαρή έπρεπε». Διαφώνησα γιατί στο τακτικό κομμάτι, σε αυτό δηλαδή που φαίνονται η σοβαρότητα και η προετοιμασία μιας ομάδας, η Εθνική εμένα μου 'χε φανεί υπέρμετρα σοβαρή: ίσως μάλιστα να χρειάζονταν λιγότερο by the book παιχνίδι και λίγη πρωτοβουλία παραπάνω. Ο Σταφυλίδης επέμενε: «Δεν τους μετρήσαμε σοβαρά εντός αγωνιστικού χώρου, τους υποτιμήσαμε». Με έβαλε να το ξανασκεφτώ και κατάλαβα τι εννοούσε: είχαν μια τέτοια συμπεριφορά όλες τις μέρες τα Αφρικανάκια, που είναι σχεδόν αδύνατο απέναντί τους να σου βγει θέληση να τους κάνεις κακό.

Πρόβλημα

Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό το περίπλοκο πρόβλημα, θα σας αναφέρω μια ακόμα σκηνή. Μου έλεγε ο Γιαννιώτας ότι μόλις ξεκίνησε το ματς τού έκανε ένα σκληρό φάουλ ο Μαχαμαντού Τραορέ. «Με κλότσησε και με πάτησε», μου περιέγραφε τη φάση ο πρώην παίκτης του Αρη «και σηκώθηκα να του ζητήσω τον λόγο». «Πριν προλάβω να του ζητήσω εξηγήσεις, μου χαμογέλασε και είδα ότι δεν είχε καθόλου δόντια! Το καταλαβαίνεις, ρε συ; Καθόλου δόντια! Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα», έλεγε και σταυροκοπιότανε!

Τσάνας

Σας διηγήθηκα το περιστατικό γιατί είναι ενδεικτικό του ματς. Κόντρα στο Μεξικό η Εθνική Νέων προετοιμάστηκε για να αντιμετωπίσει μια ομάδα πολύ σημαντική, που είχε τον άτυπο τίτλο του φαβορί του ομίλου, που είχε τρεις-τέσσερις παίκτες πολύ γνωστούς. Οταν έφτασε η ώρα να παίξουμε με το Μάλι ο Κώστας Τσάνας είχε κουραστεί να επαναλαμβάνει πόσο επικίνδυνοι είναι οι αντίπαλοι (και πόσο σκληροί) και ο Θοδωρής ο Ελευθεριάδης, που κάνει την ανάλυση, τους επεσήμανε διαρκώς ότι στο Κόπα Αφρικα έχασαν από δυνατές ομάδες όπως η Γκάνα και η Νιγηρία μόνο στα πέναλτι στις Ελληνικες εταιρίες στοιχήματος. Αλλά την ίδια στιγμή που λέγονταν αυτά, οι παίκτες μας τους έβλεπαν στο ξενοδοχείο και ήταν αδύνατο να τους μετρήσουν όσο έπρεπε!

Πενταήμερη

Τα Αφρικανάκια είχαν μετατρέψει το ξενοδοχείο σε δημόσιο χώρο αναψυχής με συμπεριφορά λυκειόπαιδων που έχουν πάει πενταήμερη στη Ρόδο και που όνειρό τους είναι να γίνουν πρωταγωνιστές με τον Γαλυφιανάκη στο επόμενο hangover! Τριγυρνούσαν όλη μέρα κι όλη νύχτα τραγουδώντας και χορεύοντας, χτυπούσαν όλοι μαζί παλαμάκια όταν έφευγαν ή όταν γύριζαν από προπονήσεις, κάνανε του κόσμου τη φασαρία στα μπαρ και στα εστιατόρια. Από τους 21 οι 15 είχαν βγει από το Μάλι για πρώτη φορά στη ζωή τους και για μερικούς αυτό το ταξίδι μπορεί να είναι το πιο μεγάλο που θα κάνουν ποτέ, αν δεν βρεθεί κάποια ομάδα να τους δώσει μια ευκαιρία. Σου έβγαζαν μια τρομακτική συμπάθεια ως αποστολή και την ίδια στιγμή ήταν αδύνατο να σκεφτείς ότι μέσα στο γήπεδο σηκώνουν τον αντίπαλο στον αέρα χωρίς έλεος!

Ελαφράδα

Νομίζω ότι οι μόνοι που έμειναν ανέγγιχτοι από αυτό τον ιό της αφρικανικής ελαφράδας ήταν οι προπονητές της Εθνικής μας: οι υπόλοιποι λίγο-πολύ παρασυρθήκαμε από το όλο πανηγύρι -οι παίκτες ήταν κομμάτι δύσκολο να αντιληφθούν τον αγωνιστικό κίνδυνο: ακόμα και η συνηθισμένη στις περιπτώσεις αυτές συζήτηση, ότι πέντε-έξι από την ομάδα του Μούσα Κεϊτά είναι 25 χρόνων, γίνονταν για να γελάμε στις Ελληνικες εταιρίες στοιχήματος! Ευτυχώς που το γέλιο δεν μας βγήκε ξινό!

Αυτόφωρο

Παρ' όλα αυτά ομολογώ ότι εξακολουθώ να μην τους κακίζω σε τίποτα: ούτε γιατί μας ξυπνούσαν μέσα στη νύχτα μερικές φορές, ούτε γιατί στη διάρκεια του αγώνα έκαναν δυο-τρία μαρκαρίσματα που επιβάλλουν σύλληψη και αυτόφωρο. Οι συζητήσεις με τον Σιντιμπέ πριν από το ματς για τον Κούγια, τον Καλογιάννη, τον Θωμά Μητρόπουλο, δηλαδή τα αφεντικά του στην Ελλάδα, αλλά και οι αναφορές του για προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε (και ο Μπάμπης ο Τεννές και ο Γιώργος Χατζάρας του 'χουν μείνει αξέχαστοι) υπήρξαν απολαυστικές. Χαλάλι οι δυο βαθμοί: θα τους θυμάμαι και θα τους παρακολουθώ με συμπάθεια. Κι έχουν και καλούς παίκτες -και δεν μιλάω μόνο για τους «Γάλλους» τους: ο Μπακαρί Νιμαγκά π.χ. που παίζει στην αλβανική Σκεντέρμπεϊ μπορεί να κάνει σπουδαία καριέρα

Ανακούφιση

Η φυγή από το Γκαζιαντέπ και ο ερχομός στην Τραπεζούντα ήταν για την ελληνική αποστολή γεγονός περισσότερο ευχάριστο απ' ό,τι η ισοπαλία με το Μάλι, που κρατά την ομάδα σε τροχιά πρόκρισης. Η Τραπεζούντα είναι λίγο πιο βαθιά στην Τουρκία, αλλά σε εκ διαμέτρου αντίθετη θέση και δίπλα στη θάλασσα: σταματήσαμε να είμαστε στα σύνορα με τη Συρία και βρεθήκαμε στα σύνορα με τη Γεωργία, όμως σε μια πόλη στην οποία αμέσως καταλαβαίνεις ότι φιλοξενείται μια μεγάλη διοργάνωση στις Ελληνικές εταιρίες στοιχήματος. Στο αεροδρόμιο υποδέχτηκαν την ελληνική αποστολή οι τοπικοί φορείς με ποντιακούς χορούς και λύρες, στο ξενοδοχείο αρκετοί μιλάνε αγγλικά, η θερμοκρασία είναι λίγο πιο χαμηλή και επιτέλους υπάρχει και λίγη άγια υγρασία: στο Γκαζιαντέπ έτρωγες τη ζέστη με το κουτάλι. Φύγαμε από εκεί την κατάλληλη στιγμή, καθώς μετά τη μαζική τροφική δηλητηρίαση που χτύπησε την ομάδα τη Δευτέρα το μεσημέρι οι παίκτες είχαν αρχίσει να φοβούνται και να ανησυχούν και για το φαγητό που έτρωγαν! Πρωτιά στον όμιλο σημαίνει βέβαια επιστροφή πάλι εκεί, αλλά σε αυτή την περίπτωση οι μέρες της παραμονής δεν θα είναι πολλές: στο πρώτο πέρασμα από την «πόλη του μπακλαβά» που μόνο γλυκιά δεν ήταν, οι παίκτες έμειναν μια εβδομάδα και βάλε κλεισμένοι ουσιαστικά στο ξενοδοχείο, αφού δεν είχε κάτι να πας να δεις και κανείς δεν είχε όρεξη να ανακαλύψει το παραμικρό. Στην Τραπεζούντα ήδη με το που φτάσαμε κάποια παιδιά εκδήλωσαν τη θέληση να επισκεφτούν την Παναγία Σουμελά, τουλάχιστον μετά το ματς και υπο την προϋπόθεση ότι όλα θα έχουν εξελιχτεί καλά.

Η Εθνική μας συνταξίδεψε με την Παραγουάη και βρήκε στο ίδιο ξενοδοχείο την Τουρκία και την Αυστραλία. Μετά το φολκλόρ του Γκαζιαντέπ λίγος δυτικός πολιτισμός ήταν απαραίτητος

Πλατινί αντί Ερντογάν

Εκεί που καθημερινά στην Τουρκία, όποτε ανοίγαμε την τηλεόραση βλέπαμε τον Ερντογάν, ξαφνικά μας προέκυψε ως τηλεοπτικό πρόσωπο ο Μισέλ Πλατινί! Τρίτη και Τετάρτη οι αναφορές στον Πλατινί ήταν ασταμάτητες, και μάλιστα υπήρξε και μια αναπαραγωγή μιας συνέντευξής του σχεδόν σε εθνικό επίπεδο! Οχι, το θέμα της συνέντευξης δεν ήταν η παρουσία του στη Μύκονο και η βάφτιση των παιδιών τού Θόδωρου Θεοδωρίδη, αλλά ο αποκλεισμός της Φενερμπαχτσέ από το Τσάμπιονς Λιγκ. Αν μιλούσε για τον «Τέο» και το πώς πέρασε στην Ελλάδα, θα είχε το όλο ζήτημα περισσότερο ενδιαφέρον